بی مقدمه بگم یاد ماه رمضون پارسال افتادم....البته امسال با پارسال یه فرق عمده داشت واون اینکه توی یک شهری غریب اونم توی دل کویر...تک وتنها واسه سحری بیدار میشدم ! البته تو خونه دانشجویی بادوست همخونه ایم گذران میکردیم که یا نبود و اگرم بود مشتری روزه و ماه رمضون نبود...در هر حال حالا که فکرشومیکنم اون تنهایی بیدار شدن ها هم صفایی داشته و عالمی.. شاید بشه گفت ادم بیشتر حضور کسی رو حس میکرد که از رگ گردن هم بهش نزدیکتره...بشخصه من ادمی نیستم که نگاه صرفا مذهبی و فلسفی به قضایا داشته باشم....نگاه من یه نگاه ساده از نوع درک حسی خودمه تا اینکه اونو بشه تو مکتوبات دینی و فلسفی جستجو کرد! همین که من کی هستم یا اینکه خدا کیه؟ ولی تا این سن و سال که از عمرم گذشته و...به واقع به این درک درونی رسیدم... خوشبختانه این ماه رمضون جدای ازین که بگیم قداست خاص خودشو داره شاید بشه گفت فرصت خوبی واسه اندیشدن و بازگشت به خویشتن! دورن یابی و اینکه ما کجای کاریم؟ با خودمون چه میکنیم...با اندیشیدن اس که ادم بکلی متحول میشه ...

البته تو این اندیشیدنامون هم نباید به خطا بریم و کاملا منحرف بشیم!!!...چاره کارشم اینکه نباید تو یک مسیر بسته فکری کنیم پیش بریم  این ازین جهت میگم که چندی پیش که تو اینترنت سرچ میکردم برخورم به یه ادم کمونیست توده ای! که بالای سایتش با افتخار نوشته بود که چرا مسلمان نیستم؟؟ و دلیل اورده بود که من از ابتدای کودکی که مسلمان بدنیا اومدم بلا اجبا ر منو تو مکتب و امو زشهای دینی میگذاشتن چون پدرمادرم مسلمون بودن و منم بلاجبار باید میشدم!! اونم تو شرایط سرد یخبندان روستا شون... بعدها باآشنایی با حزب توده  و القای تفکرات غلط  دریک مسیر بسته فکری به این نتیجه و یقین رسیدند که اصولا دین و خدا اینها همه حرف تا واقعیت!! و کذب و اجبار...و دین اون چیزی که بعضی ها  برای کسب منافع خودشون بخورد مردم میدن..!!!

 و لی باید گفت اگه یه عقل سلیم و سالمی باشه و حداقل تفکر و اندیشه ای به درون وبرون خودش بکنه محال ممکنه که یک نظم واحد منسجم از سوی یک ناظم و خالق درک نکنه...و درنهایت خود دین و اندیشیدن و اینکه انسان زکجا امده و امدنش بهر چه بود؟....آره شاید بشه گفت این جمله ارزشمند چرا تا اینحد ارزشمنده که ادم رو از فرش به عرش میبره...چیزی که تو این ماه  بیشتر میتونیم ازش بهره ببریم .و این اهمیت اندیشه و تفکر درسته : یک ساعت تفکر برتر از هفتاد سال عبادته...